Geschiedenis

De als enige overgebleven Kesselse molen vindt zijn oorsprong in peeldorp Meijel. De oudste vermelding van deze Meijelse banmolen dateert van 1463.

Nadat in november 1800 de molen verloren gaat in een storm, wordt hetzelfde jaar nog gestart met de bouw van een nieuwe molen.

In 1878 koopt Lodewijk Pennings uit Kessel deze Meijelse molen. In Meijel volgt dan afbraak en de onderdelen worden in Kessel op de huidige locatie weer in elkaar gezet. In de molen herinneren inscripties nog aan deze verplaatsing. Vanaf dat moment was Kessel twee windmolens rijk. Beide standaardmolens.

In 1943 verkoopt zoon Willem Pennings de molen aan Toon Gastreich. Deze liet de molen opknappen en gaf zijn nieuw bezit de naam: Sint Anthoniusmolen, naar zichzelf vernoemd.

Vlak na de bevrijding in 1944 is de andere Kesselse molen afgebrand. Gastreich laat zijn  Anthoniusmolen repareren van de oorlogsschade, maar maalde niet veel meer met de molen. De gemeente Kessel koopt in 1955 de inmiddels tot Rijksmonument verklaarde molen.

In 1975 volgt een restauratie waarbij de molen enkele veranderingen ondergaat.

Door weinig draaien en veel windbelemmering bleek in 1989 wederom een grondige restauratie nodig. Nu werd de constructie van de molenkast compleet vernieuwd.

Na deze restauratie stond de molen wederom veel stil. De molenbiotoop (windvang) was inmiddels zeer slecht en malen met de molen was onmogelijk geworden. In 2015 was ingrijpen wederom nodig. De steenbalk en de zetel moesten snel worden vervangen voordat de molen zou omvallen.

Wie het verleden niet eert, is de toekomst niet weert…